Komediya janri va aristofon ijodi - История - Рефераты

Komediya janri va aristofon ijodi

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

32.5 KB

Komediya janri va aristofon ijodi Reja: 1.Yunon komediya janrining paydo bo‘lishi. 2.Aristofon – yunon komediyasining boshlovchisi. 3.Aristofon komediyalarining ahamiyati.

Turli-tuman qiziqchiliklar bilan tomoshabinni kuldirish va hayotda uchraydigan ba‘zi bir manfiy hodisalarni masxaralash komediyaning asosiy maqsadidir. “Komediya” iborasi “sotos” va “oide” degan ikki so‘zdan tarkib topgan bo‘lib, “masxarabozlar qo‘shig‘i” degan tushunchani anglatadi. O‘zining nojo‘ya ishlari bilan dehqonlarga ozor yetkazgan biron odamni – boyonlarni, amaldorlarni hajviy qo‘shiqlarda mazax qilish Yunoniston qishloqlarida tez-tez uchrab turadigan oddiy hodisa bo‘lgan. Bu holat Dionis bayramlarida kengroq aks etgan. Eramizdan V-IV asrlar, umuman, butun Yunoniston va xususan Afina davlati uchun nihoyatda kuchli ijtimoiy va madaniy taraqqiyot davri bo‘lgan. Ammo, shu bilan birga, quldorlik zaminida yaratilgan demokratiya tuzumining ziddiyatlari, ayrim sotsial guruhlar o‘rtasidagi qarama-qarshiliklar kun sayin keskinlashib bormoqda edi. Dastlabki komediyanavis shoirlar o‘zlarining asarlarida ana shu nuqsonlarni fosh etishga, kulgu va satira yordami bilan ularni bartaraf etishga intilganlar. Shunday qilib, “Qadimgi attika komediyasi” deb atalmish maxsus adabiy oqim maydoncha keladi. O‘tkir siyosiy jo‘shqinlik, demokratiya dushmanlariga qarshi murosasizlik – “qadimgi attika komediyasi” ning asosiy xususiyatidir. Mazkur janrda ijod qilgan ko‘pdan-ko‘p shoirlar orasida faqat uch kishining nomi bizga ma‘lum. Bular – Kratin, Evpolid hamda Aristofandir. Shulardan faqat Aristofanning asarlarigina saqlanib qolgan. Qadimgi komediyanavis shoirlar orasida asarlari ozmi-ko‘pmi miqdorida bizga qadar yetib kelgan birdan-bir shoir Aristofandir. Bu shoirning ijodida komediya mazmun jihatdan benihoyat kengayadi, shakl jihatdan yuksaklikka ko‘tariladi. Binobarin, biz uchun bu zot to shu kunga qadar mazkur janrning dastlabki yakkayu-yagona vakili butun jahon miqiyosida komediya adabiyotining keksa bobokaloni bo‘lib qoladi. Aristofanning shaxsiy hayoti haqida biz, deyarli hech narsa bilmaymiz, ba‘zi

manbalarga qaraganda shoir, taxminan eramizdan oldingi 445 yilda Attika viloyati yaqinidagi Egina orolida tug‘ilgan. U 20 yoshida komediyanavislar musobaqasida qatnashib ikkinchi o‘rinni egallaydi. Qirq yilcha davom etgan adabiy faoliyati davrida shoir hammasi bo‘lib, taxminan, qirqdan ortiq asar yozgan. Mazkur asarlardan bizga qadar to‘la holda o‘n bitta komediya yetib kelgan. Olimlarning taxminiga ko‘ra, shoir 385 yilda dunyodan o‘tadi. Aristofon ijodi asosan, salkam o‘ttiz yil davom etgan Peloponnes urushi davriga va shu urush oqibatida Afina demokratik davlatining beto‘xtov yemirilib, inqirozga tomon ketayotgan paytiga to‘g‘ri keldi. Shu yillarda haddan ziyoda keskinlashib ketgan siyosiy, iqtisodiy va ijtimoiy ziddiyatlar, urush hamda tinchlik masalalari, axloq, tarbiya, falsafa va adabiyot muammolari – Aristofon asarlarida o‘z ifodasini topgan. Aristofondan oldin o‘tgan “qadimgi” komediya vakillarining asarlari bizga qadar, deyarli mutlaqo yetib kelgan emas. Shu sababli shoir ijodini boshqalar bilan taqqoslab, uning yunon komediyanavislik san‘ati xazinasiga qo‘shgan javohirlarini birma-bir sanab ko‘rsatolmaymiz. Shunga qaramay, uning asarlaridagi ajoyib dramatik holatlar, qahramonlarning qiyofasini tavsiflash mahorati, hamma komediyalarda sochilib yotgan hazil-mutoyibalar, favqulodda pichinglar, beqiyos so‘z o‘yinlari, shu bilan birga asarning sodda tili, tomoshabinga ham kitobxonga rohat bag‘ishlaydigan lirik parchalar – Aristofonning nihoyatda ulkan san‘atkorligidan darak beradi. Aristofon komediyalarida ifoda etilgan o‘tkir siyosiy satira rus olimlari tomonidan yuqori baholangan. V.G.Belinskiyning nazarida Aristofon – eng olijanob, g‘oyat musaffo va Yunonistonning eng so‘nggi ulug‘ shoiri bo‘lgan. N.G.CHernishevskiy bo‘lsa o‘zining “sof san‘at” tarafdorlariga qarshi olib borgan kurashlarida ko‘pincha Yunon shoirining asarlariga murojaat qilgan. Jahon Tinchlik Kengashining tashabbusi bilan butun progressiv insoniyat 1954 yilda Aristofanning 2400 yillik yubileyini o‘tkazdi. Bu tantana yunon komediyanavisining jahon madaniyatiga qo‘shgan hissalarini taqdirlash va tinchlik kuychisi sifatida qilgan xizmatlarini ulug‘lash alomati edi. Dunyo davlatlarining ba‘zi birlari urush olovini yoqayotgan bir paytda tinchlikning tolmas kurashchisi bo‘lgan Aristofanning asarlari shu kecha-yu kunduzda alohida ahamiyat kasb etadi.

V-IV asrlarda proza adabiyoti V asrning ikkinchi yarimlarida she‘riy adabiyotning doirasi borgan sayin torayib, prozada yozilgan asarlar soni beto‘xtov ortib boradi va keyinchalik, attika davrining oxiriga qadar nasriy shakl yunon adabiyotining yetakchi turi bo‘lib qoladi. Bizning zamonda keng rivoj topgan roman hamda hikoya janrlari V asr attika klassik adabiyoti davrida deyarli butunlay bo‘lmagan. Shu sababli antik dunyo kishilarining proza haqidagi tushunchalari, hozirgi zamon kishilarining tushunchasiga mutlaqo to‘g‘ri kelmaydi. Hozirgi davrda fan sohasiga kiritiladigan tarixiy, falsafiy va boshqa ilmiy asarlarni qadimgi yunonlar estetik zavq uyg‘otadigan badiiy adabiyot o‘rnida o‘qiganlar. Yunonistonda nasr shaklida yozilgan tarixiy, falsafiy va notiqlik asarlari – chinakam badiiy prozaga o‘tish yo‘lidagi bir dovon bo‘lgan. Asari bizga qadar to‘la holda yetib kelgan tarixiy prozaning eng birinchi namoyandasi Gerodotdir. Gerodot taxminan 485 yilda Kichik Osiyodagi Galikarnas shahrida tavallud topgan. Uning otasi ancha badavlat odam bo‘lgan. Nima sababdandir ona yurtini umrbod tark etib, hayotining ko‘p qismini sayohatda o‘tkazadi: Misrni, Eronni, Bobilni, Yunoniston mustamlakasi bo‘lgan shaharlarda bo‘ladi, ammo uning sevimli oshiyoni Afina bo‘lib qoladi. Adib Furiyada 425 yilda vafot etadi. Gerodot o‘z asarini “Tarix” ya‘ni “tadqiqot” deb atagan. Asar Eron-Yunon urushiga bag‘ishlangan. Biroq yozuvchi Eron-Yunon urushi tafsilotlariga o‘tishdan oldin, yunonlarga tanish bo‘lgan xalqlarning tarixini ham ma‘lum darajada aks ettiradi. Bu holat Gerodot asarini jahon tarixi darajasiga ko‘taradi. Gerodot chinakam tarixshunoslik ilmi endi-endi paydo bo‘lib kelayotgan bir paytda ijod qilgan yozuvchidir. Agar Gerodot asariga e‘tibor bersangiz, yozuvchi har qadamda voqealarni to‘g‘ri va haqqoniy tavsirlashga uringanini ko‘rasiz. O‘rta osiyo tarixini o‘rganish borasida Gerodotning asari ayniqsa juda muhim o‘rin tutadi. Muarrix yurtimizning uzoq o‘tmishi haqida to‘g‘ri ma‘lumot berib o‘tadi. Uning aytishicha, Kaspiy dengizning sohillaridan boshlab, Sirdaryoning o‘rtasiga

qadar cho‘zilib boradigan keng sahroda massaget deb atalgan ko‘chmanchi qabilalar yashaganlar, ular ekin ekmasdan, faqat chorvachilik bilangina kun kechirganlar, hamma asboblarni va qurol-aslahalarni misdan yasaganlar deb yozib qoldiradi. Yana shuni aytish joizki, “Tumaris” qissasi ham shu yozuvchi tomonidan bizning zamonga qadar yetib kelgandir. Tarixiy prozaning ikkinchi vakili Fukididdir. Fukid ijodining farqi shundaki, u ko‘z oldida sodir bo‘lgan voqealarni yozadi. Jamoat oldida so‘zga chiqib, unga biron narsani tushuntirish yoki isbotlab berish zaruriyati qadim-qadim zamonlardan beri odamlarni dilkashlikka, so‘zamollikka rag‘batlantirib kelgan. Hatto Gomer ham o‘z poemalarida Nestor, Menelay va Odisseyning gapga nihoyatda chechan bo‘lganliklarini qayd etib o‘tadi. Notiqlik san‘atining rivoj topishi uchun jamiyatda so‘z erkinligi bo‘lishi kerak. Yunonistonda majlislarda, kengashlarda, sud yig‘inlarida erkin ravishda so‘zlash imkoniyati bo‘lgan. Notiqlik san‘atining ikki turi vujudga keladi: siyosiy notiqlik va sud notiqligi, keyinchalik uchinchi turi – epidektik, ya‘ni tantanali nutq paydo bo‘ladi. Notiqlik san‘atini birinchi marta adabiy janr darajasiga ko‘targan va unga ilmiy tus bergan kishilar sofistlar bo‘lganlar. Gorchiy hamda Lisiy kabi buyuk zotlar ritorikaning eng mu‘tabar kishilari hisoblanadi. Notiqlik san‘atini yana ham yuksak bosqichlarga ko‘targan zot Demosfendir. Demosfen 384 yili Afina shahrida dunyoga kelgan. Demosfen nomi bilan bizga qadar hammasi bo‘lib, 61 nutq va 6 maktub yetib kelgan. Olimlarning fikricha shulardan 40 tasi haqiqiy Demosfen ijodiga talluqlidir. Eramizdan oldingi V-IV asrlarda ilmu-fan taraqqiyoti, san‘at, adabiyot, tarix va notiqlik sohalaridagi yutuqlar bilan bir qatorda yunon falsafasi ham benihoyat keng rivoj topadi. Qadimgi yunon falsafasi idealizm oqimiga asos solgan kishi Platondir (427-347). Uning falsafasiga ko‘ra bizning atrofimizdagi butun borliq va jamiki koinot real haqiqat emas, balki chinakam borliqning g‘ira-shira soyasidir, deya o‘zining “Davlat” nomli asarida buni isbotlamoqchi bo‘ladi. O‘zining asarlari bilan Yunon ilmu-fanini, falsafiy bilimlarni barkamol etgan ulug‘ olim va donish

mutafakkir Aristoteldir (384-322). “Poetika” asarida adibning diqqatini ko‘proq jalb etgan narsa – tragediya masalasidir. Avtor bu janrni shunday ta‘riflaydi: “Tragediya – muayyan hajmda yozilgan, jiddiy va tugallangan, so‘z vositasi bilan har bir qismi ayricha bezatilgan harakatga taqlid etish demakdir. Tragediya harakat orqali odamlarning dilida achinish va qo‘rquv uyg‘otib, ularni shu xildagi sezgilardan musaffo qiladi” deydi.

Похожие

Ma’rifatparvarlik davri teatri

Qadimgi Yunon teatri

Uyg’onish davri va XVII asr klassitsizmi teatri

Jahon adabiyotida uyg‘onish davr adabiyoti

O‘rta asr adabiyoti