Жамият социал структураси ва стратификацион жараёнлар - Социология - Рефераты

Жамият социал структураси ва стратификацион жараёнлар

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

100.5 KB

Жамият социал структураси ва стратификацион жараёнлар Режа: 1.Социал структура тушунчаси. 2. Социал структура тўғрисидаги антик давр мутафаккирларининг таълимотлари. 3. Социал стратификация тўғрисидаги назариянинг моҳияти ва аҳамияти. 4. Стратификация асослари ва мезонлари. 5. Социал стратификация ва социал ҳаракатчанлик (мобиллик) назарияси.

Социал структура тушунчаси. Жамиятнинг социал структураси – социал гуруҳлар, уларнинг социал ҳаѐтдаги ўз мавқеи билан фарқ қилувчи томонлари мажмуасидан иборатдир. Жамиятнинг социал структурасини кишиларнинг қуйидаги муайян социал бирлик сифатидаги уюшмалари ташкил қилади: катта-катта гуруҳлар : синфлар, миллатлар, миллий-этник, социал- демографик; нисбатан кичик тизимлар : ўқув-тарбиявий, оила-турмуш ва бошқа гуруҳлар; социал ташкилотлар, бирлашмалар, иттифоқлар Улар тарихий ривожланиш босқичларида турли социал асосларда шаклланадилар. Яшаш шароитига, ривожланиш хусусиятларига, социал эҳтиѐжга, манфаатларга ва муайян мақсадга эга бўлади. Социал тизимлар занжирида турли ўзига хос ҳалқага эга бўладилар. Ички ташкилий тузилиши, характери, функционал ва ривожланиш даражаси, турмуш тарзи, фаолият шакли ва усуллари билан қадриятлар тизими, норма, ғоялари, қарашлари ва бошқа жиҳатлари билан фарқ қиладилар. Жамиятнинг социал структурасини конкрет – тарихий давр кесимида олиб қараш талаб қилинади. Чунки, турли тарихий даврлар социал структураси ўзаро сифат ва хусусиятлари билан фарқ қилади. Жамиятнинг социал структурасини социологик жиҳатдан ўрганишда уни уч маънода олиб қараш зарур: -энг умумий, -махсус кенг -хусусий тор маънода. Умумий маънодаги социал структура – жамиятнинг бир бутун структурасини ташкил қилади. Иккинчи махсус кенг маънодаги социал структурага социал-тарихий бирлик мажмуаси ва улар ўртасидаги алоқа, муносабатлар киради. Бу структура миллий-этник, социал-демографик, мутахассислик ва бошқа шу каби кишилар гуруҳларини ўз ичига олади.

Тор, хусусий маънодаги социал структура тушунчасига меҳнат жамоалари, ҳудудий бирлик, нисбатан тез ўзгарувчан гуруҳлар киради. «Социологиянинг умуназарий муаммолари» асарида америкалик социолог Т.Парсонс жамият структуравий тузилишининг функционал моделини ишлаб чиқди. Унга мувофиқ, ҳар қандай социал тизим қуйидаги тўртта структуравий иерархик даражадан иборат: «Бирламчи» ѐки «техник» даража социал тизим элементларининг бевосита алоқадорлигини ифодалайди. Бошқарув ѐки «менеджериал» даража, бирламчи даражадаги социал тизимлар элементларининг ўзаро алоқадорлигини тартибга солиб туради. Бу даража ташқи структуравий алоқалар бўғинлари билан муносабатлар ўртасида воситачилик ролини бажаради. Социал тартибни назорат қилади, кузатади, кишиларнинг моддий жиҳатдан таъминотини бошқаради. «Институтли», даража янада умумийроқ, масалалар билан шуғулланади. Бунга турли бошқарув институтлари ва раҳбарият, маъмурий идора органлари, уларнинг вакиллари киради. Олий даражадаги, умудавлат даражасидаги жамият ташкилотлари. Бунга давлат, ҳокимият, ҳуқуқий ва бошқа ташкилотлар киради. Улар қуйи даражалар устидан назорат қилади ва уларни тартибга келтиради. Ҳар бир социал гуруҳ, айрим олинган шахс, ҳам жамият социал структурасида ўз ўрнига эга бўлади. Шахс ўзининг жинси, ѐши, социал келиб чиқиши, маълумоти, мутахассислиги, оилавий аҳволи, миллати ва бошқа шу кабилар билан муайян социал структурасига киради. Социал структура тўғрисидаги антик давр мутафаккирларининг таълимотлари. Жуда қадим замонларда жамият турли гуруҳлардан иборат бўлган. Масалан, қадимги Ҳиндистонда жамият юқори табақа – брахманлар, ўрта табақа – кшатрийлар/жанги тоифаси/ ва шудралар /қора халқ/дан иборат гуруҳларга ажратилган. Қадимги юнон файласуфи Афлотун эрамиздан аввалги IV асрда жамият аъзоларини 3 гуруҳга ажратиб кўрсатган:

файласуфлар /юқори табақа бўлиб, давлатни бошқарувчилар сифатида/, ҳарбий жангчилар ва қуйи табақа –ҳунармандлар, деҳқонлар савдогарлар. Социал стратификация тўғрисидаги назариянинг моҳияти ва аҳамияти. Ғарб социологиясида жамият социал такриби социал стратификация тушунчаси асосида ўрганилади. Стратификация (лотинча strato – қатлам ва фацио – бажариш маъносини англатади) ғарб социологиясининг асосий тушунчаларидан бири ва махсус соҳаси бўлиб, жамият социал структурасининг социал табақаларга, гуруҳларга ажратилганини, жамиятдаги социал тенгсизликни ифодалайди. Социал стратификация назарияси марксизм социологиясининг синфлар ва синфий кураш назариясига зид бўлиб, жамиятнинг синфларга бўлиниши сабаби мулкий муносабатларда эканлигига табиий-тарихий қонуният сифатида қарайди. Бу синфларни социал қатламлар ва гуруҳларнинг маълумоти, психологик жиҳатлари, турмуш шароити, социал бандлик, даромади ва шу каби хусусиятлари билан фарқлайди. Социал стратификация назариясида бир хил, битта аломати билан ўзаро фарқ қилувчи гуруҳларни ўрганишда «бир ўлчовли стратификация» билан, кўплаб хусусиятлари орқали фарқ қилувчи гуруҳларни «кўп ўлчовли стратификация» дан ажратиб кўрсатилади. Социал стратификация назарияси дастлаб Э.Дюркгейм, Г.Спенсер, Ф.Гиддинс, П.Сорокинларнинг илмий фаолияти натижасида шаклланди ва ривожланди. Э.Дюркгейм ўзининг «социал меҳнат тақсимоти» (1893) асарида шундай ѐзади: «Ўз-ўзидан, табиий куч асосида кишилар лаѐқатига кўра фарқ қилинадилар. Бошқача бўлиши мумкин эмас. Шундай қилиб, ҳар бир индивиднинг лаѐқати ва уларнинг ҳолати ўртасида уйғунлик структура топади». П.Сорокин ҳам «Социология тизими» асарида социал стратификация хусусида шунга ўхшаш фикр билдирган.

Социал стратификация назарияси америкалик социолог Т.Парсонс томонидан янада ривожлантирилди. «Стратификация, - деб ѐзади Т.Парсонс, - социал тизим структуравий зиддиятининг асосий юзага келтирувчиси». Ҳозирда Б.Барбер, Д.Белл, В.Вильчек, Р.Дарендорф, Г.Миреал, О.Тоффлер, А.Турен, Л.Уорнер каби йирик Америка ва Ғарбий Оврупо социологлари социал стратификация назариясининг ривожланишига ўз ҳиссаларини қўшганлар. Социал стратификация назариясининг намоѐндалари ҳозирда ғарб мамлакатларида жамиятни буржуазия ва пролетариатдан иборат антоганистик синфларга бўлинганлигини рад этадилар. Унинг ўрнига жамият «юқори», «ўрта» ва «қуйи» синфлар ва социал қатламларга бўлинганлиги тўғрисидаги концепцияни илгари сурадилар. Масалан, Ғарбий Германиялик социалог Р.Дарендорф жамиятни бошқарувчи ва бошқарилувчилар тоифасига ажратиб кўрсатади. Ўз навбатида бошқарувчилар тоифаси икки гурухдан: мулкдор бошқарувчилар ва мулкдор бўлмаган бошқарувчилар – маъмурий бюрократ менеджерлардан иборат, ҳисоблайдилар. Бошқарилувчилар тоифаси ҳам икки гуруҳдан: юқори – «ишчи аристократияси» ва қуйи – малакаси паст даражадаги ишчилардан иборат. Бу икки социал тоифа ўртасида «янги ўрта синф» мавжуд бўлиб, у бошқарувчилар ва ишчи аристократиясининг қўшилишидан шаклланмоқда, деб фикр билдиради. Социал стратификация назарияси ҳозирги замон социологиясида дифференциациянинг мураккаб структураси ва тизимларини ўрганишда муҳим аҳамиятга эга. Жамиятнинг социал структураси турли социал бирликлар ўртасидаги ўзаро муносабатларни ҳам ифодалайди. Масалан: социал-синфий , гуруҳлараро: синфлар, социал гуруҳлар табақалар, қатламлар, социал-демографик: ѐшлар, ўрта ѐшлилар, кексалар, аѐллар, эркаклар, социал-этник : миллатлар, ҳалқлар,

социал-профессионал: касбга қараб: ўқитувчилар, инженерлар, тиббиѐт ходимлари, темирчилар, косиблар, социал-ҳудудий: минтақа, шаҳар, қишлоқ, туман, маҳалла аҳолиси. Стратификация асослари ва мезонлари: -иқтисодий ҳолат, -мавқе, -таълим, -ҳокимият. Жамият социал структурасидаги социал гуруҳлар ўзаро моддий неъматларнинг тақсимоти ва истеъмол қилиш даражаси билан фарқ қилади. Бу даражаларни социология доирасида ўрганиш давлатнинг социал сиѐсат юритишида муҳим аҳамият касб этади. Улар ўртасидаги социал муносабатларни тартибга солишга хизмат қилади. Демак, социологияда социал гуруҳлар ҳудудий, тармоқли /соҳа/ ва социал мавқе каби йўналишларда тадқиқ қилинади. Масалан, марказий шаҳарларда, пойтахтда яшовчи аҳоли турмуш шароити туман марказлари ва қишлоқ шароитида яшовчи аҳоли турмуш шароитидан кескин фарқ қилади. Шу жиҳатдан, айрим марказий шаҳарлар аҳолисининг турмуш даражаси, истеъмол даражаси, маданий ва маиший имкониятлари айрим вилоят шаҳар ва қишлоқларининг аҳолисининг турмуш даражаси юқори. Ўз навбатида, ҳар бир ҳудудий бирликда яшовчи аҳоли структураси ҳам ўзаро соҳа ва мавқеи даражаси, истеъмол даражаси, маданий ва маиший имкониятлари билан фарқ қилади. Юқори қатламдагиларнинг турмуш даражаси қуйи қатламдагилардан баланд бўлади. Бу эса кишиларнинг, социал гуруҳларнинг қуйидан юқори даражага табиий онгли интилишига олиб келади. Шу ўринда ғарб социологиясида кенг ўрганиладиган социал мобиллик тушунчаси хусусида тўхталиб ўтиш талаб этилади. Социал стратификация ва социал ҳаракатчанлик (мобиллик) назарияси. Социал стратификация назариясига асос солган ва уни янада ривожлантиришга ўз ҳиссаларини қўшган, юқорида номлари келтирилган

ғарб социологлари социал мобиллик тўғрисида ҳам ўз фикрларини билдирганлар. П.Сорокин ўзининг ―Инсон. Цивилизация. Жамият‖ асарида алоҳида бобни социал стратификация ва социал мобилликка бағишлаган. ―Социал мобиллик‖ тушунчаси социологияга биринчи бор 1927 йилда П.А.Сорокин томонидан киритилган. Унинг қарашича, социал мобиллик кишиларнинг социал поғоналардан икки йўналиш бўйича ҳаракат қилишидир. Биринчиси, вертикал йўналиш да бўлиб, унда юқори ва паст даражаларга қараб, иккинчиси эса горизонтал йўналиш да бўлиб, унда бир социал даражадаги ўзгаришни англатади. Француз социологлари П.Берту ва Р.Бурдонлар ҳам социал мобилликнинг жамият ҳаѐтининг ривожланишидаги муҳим аҳамиятини кўрсатиб берганлар. Кейинги йилларда рус социологларидан академик Т.И.Заславская ва профессор Р.В.Ривкиналар ҳам социал мобилликнинг Россия социал ҳаѐтидаги аҳамиятини тадқиқ қилмоқдалар. Социал мобиллик деб айрим шахс ѐки гуруҳларнинг жамият структурасидаги ўз ўрнини, мавқеини ўзгартиришига айтилади. Социал мобиллик социал ривожланиш қонунларининг амал қилиши билан боғлиқ бўлиб, айрим шахс ва гуруҳларнинг социал мавқеининг қуйига ѐки юқорига ўзгариб боришини ифодалайди. Социал мобиллик вертикал ва горизонтал тартибда бўлиши мумкин. Вертикал социал мобиллик – социал мавқе тизимида юқори ѐки пастга қараб ўзгариб боришидир. Горизонтал социал мобиллик – индивид ѐки гуруҳнинг социал даража бўйлаб ўзгаришини ифодалайди. Социал мобилликнинг қуйидаги кўринишлари ва йўналишлари мавжуд: -асосий ва асосий бўлмаган, иккинчи даражали -зарурий ва тасодифий, -оммавий ва хусусий.

-авлодлар бўйича- авлоддаги социал позициянинг ўзгаришини ифодалайдиган социал мобиллик кўринишлари: -бир авлод бўйича, -икки авлод бўйича (ота ва болалар), -уч авлод бўйича (бобо, ота ва болалар), ҳам амал қилади. Тўлақонли демократия шароитдагина соицал мобиллик учун имконият яратилади. Сиѐсий истибдодга асосланган ғарб мамлакатларида эса социал мобиллик учун шароит бўлмайди. АҚШ ва демократик тузумга асосланган ғарб мамлакатларида жамиятнинг табақалаштирилган тўсиқлари олиб ташланиб, социал эркинлик учун кенг имкониятлар яратилиб бориши билан социал гуруҳ ва айрим шахсларнинг социал мобиллик даражаси ҳам ортмоқда. Социал мобилликда маълумотнинг, ўз касбини пухта эгаллаш ва тадбиркорликнинг аҳамияти катта. Ҳозирги бозор муносабатларига ўтиш жараѐнида, эски маъмурий – буйруқбозликка асосланган тузумнинг емирилиб, янги социал муносабатларнинг шаклланиб келаѐтганлиги натижасида социал мобиллик жамиятимиз аъзоларининг фаоллигининг, социал муносабатларнинг кучаювида стимул бўлиб хизмат қилади. Шунингдек, у шаҳар билан қишлоқ, ақлий меҳнат билан жисмоний меҳнат ўртасидаги алоқадорликни кучайтиради. Социал мобиллик концепциясига кўра, демократик тузум шароитида кишилар ўзларининг шахсий қизиқишлари, тиришқоқликлари билан жамият социал структурасидаги мавқеларини яхшилаб бориш имкониятига эга бўладилар. Жамият тараққиѐтида унинг структуравий тузилиши, функционал алоқадорлик ўзининг «табиий қонунлари», эволюцион ривожланиши, социал соҳаларининг бир маромдаги мутаносиблиги асосидагина ривожланиб бориши зарурлигини ҳаѐт кўрсатади. Эндиликда социал революциялар даври ўтди. Инсоният юқори интелектуал тараққиѐт босқичига қадам қўймоқда. Социал тараққиѐтнинг бу босқичи янги, ўзига хос қонуниятлар асосида бориши турган гап.

Жамият социал структураси социологиясининг яна бир йўналиши – мамлакат халқ хўжалигида банд бўлган социал гуруҳлар структурасини ўганиш ҳисобланади. Аҳолини уй-жой билан таъминланганлик даражаси, иш ҳақи даражаси, маиший хизмат турлари ва уларнинг хизмат турлари ва уларнинг хизмат кўсатиш даражаси кабилар социал бандлик структурасига таъсир қилувчи омиллар ҳисобланади. Соҳа (тармоқ) йўналишдаги социал структурага мутахассислик, таълим даражаси кабиларни аниқлаш назарда тутилади. Унда социал мавқе номенклатура принципига асосланилади. Бу социал структура изчил иерархик тузилишга эга. Унда пастдан юқорига қараб фаоллик кўрсатиш амал қилади. Унинг ҳар бир даражаси ўзининг моддий мазмунига эга. Шунинг учун ҳам кишиларда фаол интилиш хусусияти бўлади. Мансаб лавозимидан фойдаланиб, ўз вазифасини суистеъмол қилиш ҳолларини ҳам ўрганиш муҳимдир. Чунки, унинг ўсиш ѐки камайиш даражаси социал структуранинг бошқа соҳаларига жиддий таъсир кўрсатади. Коррупция, порахўрлик, субъективизм, хизмат лавозимларини сотиб олиш ва сотиш ҳоллари социал структуранинг соғлом ривожланишига тўсқинлик қилади, уни ичидан емиради ва жамиятни чиришга, емирилишга олиб боради. Социал структурада ҳудудий йўналиш ҳам мавжуд бўлиб, у минтақавий, вилоят, шаҳар, қишлоқ, маҳалла каби ҳудудий бирликларни ўз ичига олади. Бу структуравий бирликларда айрим олинган ҳудуд доирасида социологик тадқиқот олиб бориш талаб қилинади. Сўнгги йилларда бу масалага жиддий қаралмоқда. Айниқса, шаҳар, қишлоқ, маҳаллага оид муаммоларни ўрганиш зарурати ортмоқда. Демократик жамиятда конституция ишлаб чиқарилади, парламент ва бошқа вакиллик муассалари тузилади, фуқароларнинг умумий сайлов ҳуқуқи ва сиѐсий эркинликлари (сўз эркинлиги, виждон эркинлиги ва бошқалар) таъминланади. Демократик жамият учун характерли нарса – унда

парламентнинг мавжудлигидир, яъни унда қонун чиқарувчи ва ижро этувчи ҳокимиятнинг роли тобора ошиб боради. Ўзбекистонда бозор муносабатлари шароитида социал стратификация ва социал мобиллик жараѐни. Мустақил Ўзбекистонда бозор муносабатларининг таркиб топиб бориши, хусусий ва бошқа мулк шаклларининг қонуний деб эълон қилиниши билан кишиларнинг, ижтимоий гуруҳларнинг фаоллиги ортмоқда. Ҳар бир киши ўзидаги қобилият, омилкорлиги, тадбиркорлиги ва ишбилармонлиги билан ижтимоий тараққиѐт кўламига таъсир кўрсатишига имкон туғилди. Жамият ижтимоий таркибида ҳар бир шахс қайси ижтимоий гуруҳга ва ундаги ҳудудий, тармоқ (соҳа) ва ижтимоий мавқе йўналишига мансублиги билан характерланади. Балардан ташқари яна шахс жинси, ѐш жиҳати, оммавий аҳволи, ижтимоий келиб чиқиши, миллий мансублиги, маълумоти, илмий даражаси каби параметрлар билан ҳам ўрганилади. Ҳозирги бозор муносабатларига ўтиш даврининг иқтисодий қийинчиликлари ижтимоий гуруҳ ва айрим шахслар қанчалик моддий имкониятга эгалиги, жамғарма маблағи миқдори каби томонлари ўрганишни ҳам талаб этади. Ҳозирги ижтимоий муносабатларда жамиятимиз учун мутлақо янги бўлган асослар яратилди. Хусусий мулкчиликка асосланган кўп укладли, дунѐ сари очиқ юз тутган иқтисодиѐт пайдо бўлди. Шунинг учун ҳам янги иқтисодий ва тақсимот муносабатлари социологиясини ишлаб чиқиш социология фанининг асосий вазифаларидан бири бўлиб қолмоқда. Ҳозирда меҳнатнинг мазмунини чуқур ва ҳар жиҳатдан ўзгартирмай туриб, жамиятимиз ижтимоий таркибида сифат ўзгаришига эришиб бўлмайди. Бунинг учун, энг авволо, меҳнатга янгича муносабатни таркиб топтириш, янги технологияни яратиш, фанни янада тараққий эттириш, малакали кадрлар тайѐрлаш, таълимни тубдан янгилаш, модернизация қилиш лозим.

Республиканинг аста-секин бозор муносабатларига ўтиб бориши даврида президент И.А.Каримов томонидан белгиланган қуйидаги беш тамойилга асосланган тарзда сиѐсат юргизилмоқда: -иқтисодиѐтнинг сиѐсатдан устун бўлиши, уни ҳар қандай мафкурадан озод қилиш лозимлиги; -иқтисодиѐтни бошқаришда, айниқса, бозор иқтисодиѐти қурилаѐтганда, янги тузум барпо этилаѐтганда давлат бошқарув тизимини қўлдан чиқармаслиги, яъни давлат асосий ислоҳотчи бўлмоғи лозимлиги; -қонунларга барча баравар риоя этишини таъминлаш; -кучли ижтимоий сиѐсат юритиш; -бозор иқтисодиѐтида шошқалоқликка йўл қўймай босқичма-боқич ўтиш зарурлиги. Тақсимот муносабатлари жамият ҳаѐтини, айниқса, унинг иқтисодий жиҳатдан ривожланишида муҳим ўрин тутади. Ўзбекистонда мулкчиликнинг турли шакллари жорий қилинди ва улар давлат ҳимоясига олинди. Бу эса, ўз навбатида, жамият иқтисодий ривожланишини таъминлашга хизмат қилмоқда. Ўзбекистон ўз миллий пулига эга бўлиши муносабати билан иқтисодий ва тақсимот муносабатларига сезиларли таъсир кўрсатди. Ўзбекистон ички бозорини тўлдириш – давлат сиѐсати даражасида олиб борилди, Ўзбекистон давлатнинг бу соҳадаги сиѐсати «миллий бойликнинг қўлланишини, республиканинг мустаҳкамлигини, одамларнинг муносиб турмуш ва иш шароитларини таъминлайдиган қудратли, барқарор ва жўшқин ривожланиб борувчи иқтисодиѐтни барпо этиш» дан иборат буюк мақсадни кўзламоқда. Жамиятнинг ижтимоий таркибида ижтимоий-синфий муносабатлар ҳам муҳим ўрин эгаллайди. Совет социологиясида синфий муносабатлар, синфий кураш масалаларига жуда кенг ўрин берилиб, бу муносабатлар ижтимоий таркибидаги бошқа барча элементлар, муносабатлар ичида энг муҳим ва белгиловчи ҳисобланган. Ўтган даврда, асосан, икки синф – ишчилар ва деҳқонлар синфи ва интеллигенция қатлами мавжуд деб кўрсатилиб, жамият ижтимоий таркибидаги бошқа гуруҳлар /масалан, юқори табақа

чиновниклари, мафия гуруҳлари ва шу кабилар/нинг аҳамияти мутлақо тилга олинмас эди. Ишчилар синфи кўп қиррали ижтимоий бирлик ҳисобланади. Унинг ички таркиби демографик /жинси ва ѐши билан/, профессионал- тайѐргарлиги билан /меҳнатнинг мазмуни ва характери билан/, ҳудудий / ижтимоий –ҳудудий бирлик билан/, этник /миллий фарқ/ ва маданий- маълумоти билан фарқ қилувчи таркибий тузилишга эга. Ҳозирда Ўзбекистон давлати миқѐсида миллий ишчилар синфининг таркиб топиши учун шарт-шароит яратилди. Жаҳон талабларига жавоб бера оладиган маҳсулотлар ишлаб чиқариш учун моддий замин тайѐрланди. Чет эл фирмалари билан қўшма корхоналар яратилди. Юқори технологияга асосланган саноат ишлаб чиқаришида малакали ишчиинженерлар гуруҳи шаклланди. Ишчилар синфи ривожланиши истиқболларига уларни миқдорий жиҳатдан кўпайтириш билан эришиб бўлмайди. Унда меҳнатнинг интеллектуал мазмунини бойитиш, замонавий шарт-шароитларни барпо қилиш зарур. Амалга оширилиши керак бўлган бундай тадбирлар қишлоқ хўжалиги деҳқонлари ҳамда интеллигенция қатлами учун ҳам таалуқли. Жамиятимиз ижтимоий таркибида деҳқонлар синфининг ўрни каттадир. Ҳозирда мустақиллик шарофати билан Ўзбекистон ҳукумати деҳқонлар мавқеини кўтаришга алоҳида эътибор берилмоқда. Уларнинг турмуш даражасини оширишда катта ишлар олиб борилмоқда. Уй-жой қуриш учун бепул ер ажратилди, моддий ѐрдам кўрсатилмоқда. Экинзор ерлар ижарага берилмоқда. Фермерларнинг сони ортмоқда. Етиштирган қишлоқ хўжалиги маҳсулотларини шаҳарга олиб келиб сотиш учун имкониятлар яратилди. Уларнинг оладиган йиллик даромадлари ортди. Деҳқонлар синфи ичида табақаланиш жараѐни тез суръатлар билан бормоқда. Уларнинг таркибида ишбилармон, тадбиркор, фермер хўжаликлари пайдо бўлди. Ижарачилар гуруҳи ҳам борган сари қишлоқ хўжалигида муҳим аҳамият касб этмоқда. Янги иқтисодий муносабатларнинг таркиб топиб бориши билан қишлоқ ишчилар синфи шаклланишига моддий

замин яратилди. Бошқача қилиб айтганда, қишлоққа саноат кириб келмоқда. Бу эса қишлоқ хўжалигида мавжуд ортиқча иш кучини иш билан таъминлаб, тайѐр маҳсулот ишлаб чиқаришни кўпайтиради. Жамият ижтимоий таркибида зиѐлилар қатлами ҳам салмоқли ўрин тутади. Интеллигенция ақлий меҳнат мутахассислари бўлиб, ижтимоий- профессионал гуруҳлардан иборат бўлади. Унинг таркибига илмий, ишлаб чиқариш – техник, маданият, маърифат, тиббиѐт, ҳарбий ва бошқарув аппарати ходимлари киради. Зиѐлилар таркибини яна шаҳар ва қишлоқ, ижтимоий бандлик соҳалари бўйича /ишлаб чиқариш ва хизмат кўрсатиш соҳасида/, меҳнатнинг ижодий характери даражаси билан, малака ва бошқа жиҳатлари билан фарқлаш мумкин. Социологияда миллий муносабатлар иқтисодий, сиѐсий ва маънавий- мафкуравий муносабатлардаги ўзаро узвий алоқадорлиги назарда тутилган ҳолда конкрет этник муҳит доирасида олиб қараб ўрганилади. Шунингдек, миллатлараро муносабатларнинг жамият ижтимоий ҳаѐтига таъсири ва уларнинг ижтимоий оқибатлари ўрганилади. Шу жиҳатдан, Ўзбекистоннинг кўп миллатли давлат бўлганлигини эътиборга олган ҳолда, унда истиқомат қилаѐтган миллатлар ва халқларнинг ижтимоий турмуши, ўзаро алоқаси ва шу каби муносабатларни социологик тадқиқ қилиш муҳим аҳамиятга эга. Жамият ижтимоий таркибий тузилишининг ижтимоий-демографик муносабатлари, асосан, аҳолининг жинсий тузилиши, ѐши, оилавий ва генетик жиҳатларини ўз ичига олади. Ҳар қандай давлат ижтимоий сиѐсатининг таркибига демографик сиѐсат ҳам киради. Демографик муносабатларга мамлакат аҳолисининг қатламлари мансуб. Ижтимоийдемографик таркибга статистик жиҳатдан ўрганиладиган аҳоли ўртасида туғилиш, ўлим, никоҳ, оилавий қўйди- чиқдилар, шаҳар ва қишлоқ аҳолисининг миграцияси, ҳудудий миграция кабилар киради. Ўзбекистон ижтимоий-демографик жиҳатдан ниҳоятда мураккаб тузилишга эгадир. 51 фоизи хотин қизлар, 9,6 млн. аҳоли 16 ѐшгача бўлган

болалар ва ўсмирлардан иборат. Фарғона водийси аҳолисининг зичлиги жуда катта. Андижонда ҳар бир квадрат километр майдонга 485 та одам тўғри келади. Бундай демографик ҳолат жамият ҳаѐтининг бошқа барча соҳаларида ҳам турли мауммоларни келтириб чиқариши табиий. Аҳолининг ѐш жиҳатидан таркибий тузилишини ўрганиш мамлакатнинг нафақат меҳнат ва ишлаб чиқариш потенциалини аниқлашга, балки унинг ривожланиш динамикасини аниқлашга ҳам хизмат қилади. Бу жаҳатдан Ўзбекистон баъзи Оврупо ва Япония мамлакатларига нисбатан «ѐш» мамлакат ҳисобланади. Аҳоли таркибининг жинсий тузилишини ўрганиш ҳам муҳим аҳамиятга эга. Бу мамлакат ишлаб чиқаришини ташкил этиш, аѐллар учун меҳнат турларини ташкил этиш ва иш билан таъминлашда муҳим аҳамиятга эга. Хотин-қизлар ижтимоий аҳволининг ўзига хос хусусиятлари уларнинг меҳнат билан бандлиги, меҳнат тури, оилавий, турмуш шароити ва шу кабиларда акс этади. Уларни оғир жисмоний меҳнатдан халос қилиш масаласи ҳозирда энг муҳим масалалардандир. Президент И.А.Каримовнинг ташаббуси билан илгари сурилаѐтган соғлом авлод учун курашиш миллат келажагини таъминлашнинг энг муҳим масаласидир. Аҳолининг оилавий таркиби сони, моддий турмуш даражаси, даромади, оилавий муносабатларни ва шу каби масалаларни ўз ичига олади. Оилани озиқ-овқат ва истеъмол моллари билан таъминлаш муаммолари давлат ижтимоий сиѐсатининг асосий мақсадини ифода этади. Оилавий таркибни социологиянинг махсус соҳаси – микросоциологияда ҳам чуқур тадқиқ қилиш мақсадга мувофиқдир. Социологияда аҳолининг генетик таркибини ўрганиш борган сари моддий аҳамиятга эга бўлмоқда. Унга аҳолининг табиий ва миграцион ҳаракати киради. Ўзбек миллати бошқа миллатларга нисбатан ўз туғилиб ўсган жойига кўпроқ боғланган бўлади.

Ўзбекистонда генетик таркибий ўрганишга ҳозирча етарли эътибор берилмаган. Унинг ижтимоий-демографик муносабатлардаги аҳамияти катта. Ижтимоий-демографик муносабатларни аниқлашда мамлакат миқѐсида ўтказиладиган аҳолини рўйҳатга олиш муҳим аҳамиятга эга. Аҳолининг рўйҳатга олиниши, айниқса, ҳозирда, бозор муносабатларига ўтиш даврида юзага келадиган кўплаб ижтимоийиқтисодий, маиший турмуш соҳаларидаги муаммоларни ҳал этишда аҳамияти катта. Қишлоқ аҳолисининг ижтимоий таркиби жамият ижтимоий таркибининг муайян бўлаги ҳисобланади. Қишлоқ аҳолисининг ижтимоий муносабатларининг муҳим белгилари: ягона меҳнат, ер, мулкий бошқарув муносабатларини ўз ичига олади. Ҳозирда қишлоқ аҳолисининг таркибида ҳам табақалашув жараѐни кучаймоқда. Айниқса, қишлоққа саноатнинг кириб келиши, савдо-сотиқнинг ривожланиши ва бошқа омиллар оқибатида қишлоқ аҳолиси турли гуруҳлардан иборат бирлик сифатида ривожланмоқда. Хулоса қилиб айтилганда, мамлакат ижтимоий таркибини социология фани доирасида ўрганиш, унинг ривожланиш истиқболларини, ўзига хос хусусиятларини, мавжуд ижтимоий муаммоларини тадқиқ этишда ва зарур илмий-амалий тадбирлар ишлаб чиқаришда муҳим аҳамиятга эгадир.

Фойдаланилган адабиётлар: 1. Каримов И.А. Ўзбекистон ХХИ аср бўсағасида хавфсизликка таҳдид, барқарорлик шартлари ва тараққиёт кафолатлари. – Т., 1997 2. Лавриэнко В.Н., Нарпов Н.А. Основ социологических знаний. ВУЗ. (Социология) – М., 1995 3. Бекмуродов М. Социология асослари. Т.:1997. 4. Зборовский Г.Е., Орлов Г.П. Введениэ в социологию. Екатеринбург: 1995. 5. Радугин А.А., Радугин К.А. Социология. Курс лектсий. – М.: 1993. 6. Капитонов Э.А. Социология ХХ века. История и технология. Ростов-на- Дону. 1996. 7. Современная западная социология. Классическиэ традитсии и поиски новой парадигм. М.: 1990

Похожие

Жамият ривожланишида иктисодий ва социал конунларнинг ахамияти

Социал институтлар ва социал бирликлар

Социал гуруҳлар ва социал институтлар

Социал муносабатлар

Фаробий ва унинг социал каршлари