Xalq og’zaki ijodidan namunalar - Литература - Рефераты

Xalq og’zaki ijodidan namunalar

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

68.5 KB

Xalq og’zaki ijodidan namunalar (Majmua) 1

Maqollar 2

Ona yurting omon bo’lsa, Rang-u ro’ying somon bo’lmas. Betashvish bosh qayda, Mehnatsiz osh qayda. Bilmagandan bilgan yaxshi, To’g’ri ishni qilgan yaxshi. Olim bo’lsang, olam seniki. Hunarmandning noni butun. Aytar so’zni ayt, Aytmas so’zdan qayt. Ko’pdan quyon qochib qutilmas. Haq so’zga o’lim yo’q. Boriga rozi bo’l, Yo’g’iga sabr qil. Hisobini bilmagan, Hamyonidan ayrilar. Aql yoshdan, Bola boshdan. Odob oltindan qimmat. Bola aziz, odobi undan aziz. Serjanjal uyda baraka yo’q. Qobil o’g’il ot mindirar, Noqobil o’g’il otdan indirar. Besh panjangni og’zingga tiqma. Dangasaning vaji ko’p. Yomonga bosh bo’lguncha, Yaxshiga yo’ldosh bo’l. Ko’ngli ochiqning qo’li ochiq, Qo’li ochiqning- yo’li. Matallar Alifni kaltak deydi. Attorning qutisida ham yo’q gaplar. Betga chopdi. Bilsa hazil, bilmasa chin. Bor otangga, bor onangga. Igna tashlasang, yerga tushmaydi. Oyog’ingni qo’lingga olib yugur. Popugi pasayib qoldi. Tomdan tarasha tushganday. Topishmoqlar Ko’k ko’ylakka qo’l etmas. O’yib oldim izi yo’q. Novcha yigit tom teshar. Otlari har xil, Yoshlari bir xil. Suvga tushsa suv bo’lmaydi, Loyga tushsa, loy bo’lmaydi. Uzun terak yiqildi, Uchi mening qo’limda, Zag’izg’oni sayraydi, Sochi mening qo’limda. Tog’da talaymonni ko’rdim, Suvda sulaymonni ko’rdim, Dumalab yotgan toshni ko’rdim, Tuzsiz pishgan oshni ko’rdim.

Pilla kabi bo’g’indor, Har bo’g’inda magzi bor. Bodom kabi yaprog’i, Tovlanadi butog’i, O’zi shirin, tukligina, Mazasi ham totligina, Bir onadan yuz bola, Yuzovi ham bo’z bola. Xo’ppa semiz, bir tuki yuk, Pak-pakana bo’yi bor, Yetti qavat to’ni bor. Uzun terak, ichi kovak. Chopsa chopilmaydi, Ko’msa ko’milmaydi. Gulsiz meva qiladi, Ko’p yesang –til shiladi:

Rivoyat va hayot Bir qishloq chekkasidagi g’arib kulbada tul ayol Bibish ismli go’zal qizi bilan kun kechirar ekan. Bir kuni Bibish ertalab ko’za ko’tarib buloq boshiga borganicha, qaytib kelmadi. Yolg’iz farzandini kutaverib toqati tugayozgan ona buloq boshiga chiqsa, qizidan dom-darak yo’q. Ovozi boricha qichqiradi, tog’lardan aks-sado keladi, ammo Bibishdan esa eshitilmaydi. Ona shu paytda daradan qo’y haydab kelayotgan cho’pon yigitdan so’raydi: - O’g’lim, Bibishim suvga chiqib ketganicha darak- asari yo’q, mabodo ko’rmadingmi-a? Cho’pon yigit: - Begona besh-olti otliq qop ichida chinqirib yig’layotgan kimsani o’ngarib ketayotgandi. O’sha Bibish bo’lib chiqmasin tag’in,- debdi. Onaizor uvvos tortib yig’lab, odam o’g’rilarini yer tepib qarg’abdi. Shunda bu mudhish xabarni eshitgan Bibishning sevgan yigiti o’g’rilardan o’ch olish payida uni qidirib ketibdi. Ammo ma’shuqasini topolmay qaytib kelibdi. Onaizor yolg’iz jigarbandini istab kecha- kunduz “Vo Bibish” deb yig’lagandan ikki ko’zi ko’r bo’lib, oxiri omonatini topshiribdi. Zohidlar bo’lsa, qizni bachchaduzaklar emas, balki u juda suluv bo’lganidan dev-parilar olib ketishgan degan ovoza tarqatibdilar. Shu-shu qishloq “Vobish”, buloq esa “vobish bulog’i” deb atalibdi. AFSONALAR O’SH HAQIDA AFSONA Zangi ota ot- sigirlarning piri, g’amxo’r- mehriboni ekan. Zangi otaning mol- hollari ko’payib, hech qayoqqa sig’may ketibdi. Bunday paytlarda uning sigirlarini Qo’ng’ir buqasi boshqarar ekan. Vaqti-soati kelib Qo’ng’ir buqa qarib butun podani boshqarib borishga kuch- quvvati yetmay qolibdi. O’zi bilan o’zi ovora bo’lib qolibdi. Poda esa o’z holicha o’tlab, olis- olislarga tarqab ketibdi. Bir payt poda jila- jila boshi Farg’onadan o’tib, Andijondan ham oshib ketibdi. Xuddi shunday paytda Toshkentning shundoqqina biqinida istiqomat qilayotgan Zangi ota qattiq ovoz bilan: “Xo’sh, xo’sh” deb hayqirgan emish. Zangi ota pirlarining ovozini eshitgach, o’tlab yurgan sigirlar: “Qaytmasak bo’lmaydi, pirimizning qarg’ishlariga qolamiz”, - deb orqalariga qaytibdilar. Zangi otaning hayqirig’ini eshitib, sigirlar qaytgan manzil shu-shu “O’sh” deb atala boshlangan emish. ANDIJON HAQIDA AFSONA Bobolarning aytishlaricha, Andijon qadimda Andijon bo’lmay, aslida “Anda jonim” degani ekan. Bir paytlar “Andi jon” juda katta viloyat bo’lib, aholisi ham ming- minglab ekan. Unda o’zbeklar, qirg’izlar, xitoylar, uyg’urlar, tojiklar yashar ekanlar. Andijonning yosh, baquvvat, adolatli, xalqparvar bir podshosi bor ekan. Kunlardan bir kuni podsho shahar aylanib yurib, katta Shahrixon soyi bo’yida majnuntol tagida qo’shiq aytib o’ltirgan go’zal bir qizga ko’zi tushib, uni yaxshi ko’rib qolibdi. Hali uylanmagan ekan. Yetti kechayu yetti kunduz to’y tomoshalar qilib, shu qizga uylanibdi. To’yning ertasigayoq yov bostirib kelayotgani haqida xabar kelibdi. Podsho: “Shaharda turib yovni kutsak bo’lmas. El-yurt, yorim aziyat chekar. Yaxshisi shahardan chiqib,

bosqinchilarni uzoqroq joyda kutib olsak”, - deb o’ylabdi-da, hamma sarboz-u lashkarboshilarni shahardan tashqariga chiqaribdi. Yov kelayotgan tomonga jadal ot choptirib ketibdi. Yo’lda, shahardan uzoq bir joyda bosqinchi dushmanlar bilan to’qnashib, qattiq jangda g’olib chiqibdi. Biroq bir daydi o’q kelib uni og’ir yaralabdi. O’limi yaqinlashib, oxirgi daqiqalarni boshidan kechira boshlabdi. O’limi oldidan kun chiqish tomonni ko’rsatib: -Meni shu tomonga olib boringlar. Yo’lda o’lib qolsam ham o’sha yoqqa olib borib ko’minglar, - debdi. Kishilar: -Nega unday deysiz? – deyishgan ekan, podsho: -U yoqda jon qoldi. Andi jon qoldi, shaharda yorim, jonim qoldi, meni o’sha yerga ko’minglar, - debdi. Yigitning joni uzilibdi. Uni aytganiday qilib, xotini qolgan bir kunlik joyga olib borib izzat- ikrom bilan ko’mishibdi. Shu-shu shahar andi jon – Andijon bo’lib qolgan ekan. LOFLAR Yusufjon qiziq: -Marg’ilonning yeri xo’p yer-da, bir bosh uzumi ikki zambar keladi-ya! Mamajon maxsum: -Tokini Andijondan parxish qilib olib kelgandirsiz-da! BOR, BARAKA TOP Kecha bozordan qo’y sotib oluvdim, so’ysam, ichidan oltita “bor, baraka top” chiqdi. YONG’OQ MAG’ZI VA TUYALAR Bir lofchining eshagi yag’ir bo’lib qolibdi. Unga birov, yong’oq mag’zini qo’ying, debdi. Yong’oq mag’zini qo’ygan ekan, mag’iz ko’karib daraxt bo’lib ketibdi, shig’il meva qilibdi. Yong’oqlarni qoqish uchun kesak otsa, kesaklar sira yerga tushmas emish. Bir kun chiqib qarasa, kesaklar tarvuz tugibdi. Bir tarvuzni pichoqlagan ekan, o’zi ichiga tushib ketibdi. U yoq- bu yoqqa qarasa bir lofchi o’nta tuyani yetaklab kelayotgan emish. Nima qilib yuribsiz, deb so’rabdi. -Bultur yuzta tuya yo’qotgan edim, endi o’ntasini topdim. Siz nima qilib yuribsiz? -Pichoq yo’qotdim, - deb javob beribdi haligi lofchi. -Yuzta tuyamni topolmayapman-u, siz pichoq topa olasizmi, -depti keyingi lofchi. BOSHI OSMONDA YURARDI Bir kuni ikki lofchi uchrashib qolishibdi. -Rahmatlik otamning bo’yi chunon uzun ediki, boshi osmonda yurardi, - debdi bir lofchi. -O’shanda otangizning boshiga biror narsa tegib turarmikan?- deb so’rabdi ikkinchisi. Haligi lofchi bulutni aytyapti, deb o’ylab: -Ha tegib turar ekan,- desa, ikkinchi lofchi: -O’sha tegib turgan narsa, rahmatlik otam kiygan to’nning etagi edi, - debdi. QO’L SOAT

Ikki lofchi uchrashib qolishibdi. Biri ikkinchisiga maqtana boshladi: -Bir qo’l soat oldim, kattaligi Minskda chiqadigan yuk mashinasining g’ildiragidek keladi. Uyga borsang ko’rasan, strelkasiga sigir bog’lab qo’yibman. -Jon o’rtoq, o’sha soatdan to’rttagina topib ber, yangi kastyum tiktirayotgan edim, tugma qilib qadab olaman. LATIFALAR SIZ UYDA YO’QSIZ-KU? Afandining bolalik chog’ida bir kuni otasi bunday dedi: -Bugun bir odam mendan pulini qistab keladi. Men uyda berkinib o’tiraman, sen ularga, dadam uyda yo’q, deb javob bergin, xo’pmi? -Bordi-yu, ular meni aldab, uyga kiraman deyishsa-chi? -Uyga kirishmaydi. Kim kirsa ham, dadam uyda yo’q, degin, men uyda yo’qman, vassalom-gap tamom, uqdingmi? -Xo’p, dada, aytganingizni qilaman! Otasi uyga kirib ketdi. Afandi darvozaga qaragancha, supada o’tirar edi. Otasi uy ichida turib chaqirdi. Afandi unga javob bermadi. U chaqiraverib, zerikkanidan, o’g’lim o’ynab chiqib ketibdi shekilli deb, chiqib qarasa, Afandi darvozaga qaragancha o’tiribdi. -Chaqira berib ovozim bo’g’ildi-ku, eshitmadingmi? – dedi xunob bo’lib otasi. -Nega eshitmay, eshitdim, kar emasman. -Eshitgan bo’lsang, chaqirganda nega uyga kirmading? -Uyda yo’qman dedingiz-ku, kimning oldiga kiraman,-dedi Afandi. MAH-MAH, JONIVOR Afandiariq bo’yida o’tirib, qo’y kallasini yuvar edi. Kalla suvga tushib oqib ketdi. Darrov Afandi bir tutam o’tni yuldi-da: -Mah-mah jonivor,-deb qichqirdi. CHUCHVARA TUGAB QOLADI Afandi yoshligida ota-onasi bilan chuchvara yer edi. Chuchvara issiqlik qilib, Afandining og’zi kuydi, ko’zlaridan yosh tirqirab ketdi. Bu ahvolni ko’rgan otasi unga aytdi: -Nasriddin! Sovutib yesang o’lasanmi?! Afandi ko’z yoshlarini artar ekan, javob berdi: -Men-ku sovutib yeyin deyman, ammo sizlar sovutmasdan yeb, chuchvara tugab qoladi, deb qo’rqaman. CHAKKAGA QO’NGAN PASHSHA Afandi yoshligida ham Afandi ekan. Bir kuni u yig’lab turgan ekan, dadasi: -Nega yig’layapsan? – deb so’rabdi. -Akam bitta pashshani urib o’ldirdi,- debdi Nasriddin. -Iya, pashshaga rahming kelyaptimi? – ajablanibdi dadasi. -Pashsha mening chakkamga qo’nib turgan edi-da, - debdi Afandi.

O’G’RILARGA XIZMAT Afandi uyqusi qochib, xayol surib yotgan edi, bir o’g’ri devordan oshib tushib, sheriklariga asta eshikni ochib berdi. O’g’rilar uydan, hovlidan durustroq bir narsa topolmay chiqib ketishayotgan edi, Afandi boshini ko’tarib dedi: -Jon birodalar, sizlarga bir xizmat: eshikni ichidan zanjirlab ketinglar, boshqa o’g’rilar ham ovora bo’lib kirib yurmasin. QO’SHNILAR ESHITDI Afandining qozoni suvga tashlangan, u uyida, hozir qo’y go’shtlik qaynatma sho’rva bo’lsa edi, deb, xomxayol qilib o’tirgan edi. Shu vaqtda qo’shnisining o’g’li kosa ko’tarib kirib qoldi. -Pochcha! – dedi u Afandiga.- Agar sho’rva qiladigan bo’lsalaring, ayamga bir kosa berar ekansiz, toblari yo’q. -Bu uyda bir narsani orzu ham qilib bo’lmaydi, darrov qo’shnilar eshitadi, - dedi Afandi o’z-o’zicha. YAXSHIYAM ISHONMAGANIM Afandi uzoq bir yurtga sayohatga borib, qaytishida yo’l ustidagi qalin to’qayzorda salqinlanib o’tirgan edi, bir sipohi kelib, Afandidan so’radi: -Qayoqdan kelayotibsiz? -Shu yurtga sayohat qilib kelgan edim, safar qarib, endi yurtimga ketayotibman. -Qalay, bizning shaharlar sizga ma’qul bo’ldimi? -Menga ma’qul bo’lmadi. Shaharlaringiz iflos, qarovsiz, pashshasi ko’p, narx-navo qimmat… -Odamlari qalay? -Odamlari juda qo’pol, xasis, firibgar, ochko’z ekan. -Bu shaharning begi to’g’risida nimalar deysiz? -Shahari shu bo’lsa, uni begi nima bo’lardi. Anchagina zolim, maishatparast odam, deyishadi. Sipohining rangi-quti o’chdi, mo’ylovini burab, Afandiga ko’zlarini chaqchaytirdi: -Men shu shaharning begiman! Afandi darrov so’rashgani qo’l berdi: -Salomatmilar?… Shahar to’g’risidagi gaplarga yaxshiyam ishonmaganim… BAXILGA ZORIQMAYMAN Bir baxil Afandidan so’radi: -Siz ham pulni sevasizmi? -Albatta!-dedi Afandi. -Nega endi? -Chunki, - dedi Afandi,- pulim bo’lsa, senga o’xshagan baxilga zoriqmayman. PODSHONING IN’OMI

Podsho bir marosimda atoqli odamlarga to’n kiygizdi va Afandini masxara qilish uchun unga eshakning to’qimini berdi. Afandi baland ovoz bilan minnatdorchilik bildirib maqtandi. -Sizlarga bozordan kelgan to’n kiygizdilar, menga kelganda, mehrlari oshib ketib, o’zlarining kiyimlarini in’om qildilar. ESHAKDAN FARQI QANCHA Afandi bir kuni saharda hammomga tushgan edi, qorong’ida paypaslanib borib, supada o’tirgan bir kishining yoniga o’tirib qoldi. O’tirgan odam mamlakatning podshosi edi. Afandining yaqin o’tirganiga achchig’i kelib: -E, befarosat odam, sen bilan eshakning orasida qancha farq bor?- debdi. Afandi darrov ikki orani qarichlab ko’rib: -Ko’p emas, ikki qarich ekan, xolos, - dedi. UZAYGAN KUN Afandi maktabda o’qib yurgan edi, domlasi bir kuni undan so’radi: -Nasriddin! Kun necha soat? -Bu kun yigirma besh soat,- deb javob berdi Afandi. -Yigirma to’rt soat!- deb domla o’shqirgan edi, Afandi yana bo’sh kelmadi: -Kecha, kun bir soat uzaydi, deb aytmadingizmi?-dedi Afandi. MEN HAM YONG’OQDAN QOLMAY Afandi ketayotib, bir to’p bolalar o’ynab turgan joydan chiqib qoldi. U bolalarni bir sinamoq uchun ularning oldiga borib: -Bolalar, mana bu ko’cha boshida yong’oq qoqilyapti, - dedi. Bolalar duv etishib, o’sha tomonga chopib ketishdi. Afandi bo’lsa: -Men ham yong’oqdan qolmay,-deb bolalarning orqasidan yugura ketdi. XOLIS XIZMAT Afandi bola edi. Bir notanish kishi uning qo’liga yigirma tiyin berib dedi: -O’g’lim, menga bitta non keltirib ber, qolgani o’zingga. Bir oz o’tgach, Afandi qaytib keldi-da, issiq non kavshab turib: -Mana o’n tiyiningiz, non bittagina qolgan ekan,-deb javob berdi. MEHNAT QO’SHIQLARI QO’SH QO’SHIG’I Ola ho’kiz, targ’il ho’kiz, Shudgor tanobin tortib o’z, Qo’sh haydaymiz bahor va kuz, Atrofimiz dala va tuz, Yur jonivor, xo’sh jonivor. Qo’sh yotadi, Hulkar botsa, Ish boshlaymiz tonglar otsa, Qadam tashlab asta-asta, Oldingga bossin payvasta,

Yr jonivor, xo’sh jonivor. XO’P MAYDA QO’SHIQLARI Mayda desam, xo’p deydi, mayda-yo, mayda, Xo’pga ko’nglim ko’p deydi, mayda- yo, mayda. Mayda qilib bo’lgan so’ng, mayda- yo, mayda. Peshonamdan o’p deydi, mayda-yo, mayda. Mehmonxonang vassasi, mayda-yo, mayda, Qizil gulning dastasi, mayda-yo, mayda, Aytsam ado bo’lmaydi, mayda-yo, mayda, Maydajonning qissasi, mayda-yo, mayda. SOG’IN QO’SHIQLARI Ot oyog’in ot bosar churey-churey, Oq yuzingdan gard bosar churey- churey, Agar shuytib sog’dirmasang churey- churey, Qassoblar butingdan osar, churey- churey. Og’ziginangda o’ting bor churey- churey, Yelinginangda suting bor churey- churey, Sersoqoling jonivor churey-churey, Kerilib turgan buting bor, churey- churey. O’RIM QO’SHIQLAR O’rim payti-rizq payti, Dangal o’rib tashlaymiz, Istiqlol shukrin aytib, Davron surib yashaymiz. O’rog’im olmos, O’rimdan qolmas, Sira ham tolmas, O’rmasam bo’lmas. MAVSUM-MAROSIM QO’SHIQLARI Tog’da toychoq kishnaydi, Ot bo’ldim deb yor-yor. Uyda kelin yig’laydi, Yot bo’ldim deb yor-yor. Yig’lama qiz, yig’lama, To’y seniki, yor-yor. Ostonasi tillodan, Uy seniki, yor-yor. Tog’dan tutgan archani, Sakkiz denglar, yor-yor Sakkiz qizning sardori, Keldi denglar yor-yor. Sakkiz qizning sardori Biz bo’lamiz, yor-yor. Sakkiz bog’da ochilgan, Gul-lolamiz, yor-yor. O’LANLAR O’lanlarning avval boshi- tamal toshi, To’y oldidan tortganim so’qim oshi, Hadding bo’lsa, qani kelib o’lan boshla, Bu elatning man-man degan keksa-yoshi! Baland-baland tog’larning qori bo’lar, O’ngirida burgut, lochin sori bo’lar, O’lanchilar manmansirab kerilmaydi, Yer og’asi- mard yigitning ori bo’lar. KELIN SALOMLAR Bismillodan boshlaymiz, Oshga jambil tashlaymiz, Salom, salom, yana salom, Avval xudoga salom. Ko’cha to’la qo’y bergan, Mashina to’la to’y bergan, Salom, salom, yana salom, Qaynotasiga salom.

Qozon osgani eringan, O’g’il tug’dim deb kerilgan Salom, salom, yana salom, Qaynonasiga salom. Oshga solgan ilikday, Qosh-u ko’zi pilikday Salom, salom, yana salom, Ovsinlariga salom. Tomga pichan tashlagan, Orqa-o’ngin qashlagan, Salom, salom, yana salom, Amakisiga salom. MARSIYALAR Aytmay desam bo’lmaydi, Dog’ingiz o’ti qo’ymaydi, Ishongan bog’im, voy otam, Suyangan tog’im, voy otam. Qaldirg’ochning qanotiga, Qil bog’lagan, voy otam, Borsa kelmas joylarga Bel bog’lagan, voy otam! LIRIK QO’SHIQLAR Havoni bulut bosdi, Oyni ko’rmasam bo’lmas, Yuraklarni g’am bosdi, Yorni ko’rmasam bo’lmas. Yosh bolalar o’ynaydir, Tol yog’ochdan ot qilib. Oshiq yigit yig’laydir, Suyganini yod qilib. Suv kelar guldur-guldur, Suyganim qizil guldir. Suyganim topilmasa, O’lganim o’shal kundir. Olma guli kul emas, Taqsam chakkamda turmas, O’zganing yori yor emas, Birpas yoningda turmas. Yorim keladi yashnab, Zar kokilini tashlab, Xipcha belini ushlab, Shakar labini tishlab. TERMALAR Bizning hovli yo’lingiz, Chimyon alak to’ningiz. Borish-kelish qilmaysiz, Kimdan qoldi ko’nglingiz. Eshik oldi gul hovuz, Gul tergali kelibsiz. Gulni bahona qilib, Yor ko’rgali kelibsiz. Qoshingni qarosiga Xol bo’lay orasiga, Aslo rahming kelmaydi, Birovning bolasiga. Qaldirg’och qaro bo’lur, Qanoti ola bo’lur. Yoshlikda bergan ko’ngil, Ayrilmas balo bo’lur. Asakaning yo’lida Kallak urgan toli bor. Mening yorim labida Sedonadek xoli bor. Yoraman, hay yoraman, Yorginam bo’lsin omon. Bevafo dunyoda do’stlar, O’tgusi yaxshi-yomon.

ASKIYA Kunlardan bir kuni mashhur ustoz askiyachi Amin buva, askiyachi Qodirjon aka do’stlari bilan Ikromiddinnikiga qovun sayliga mehmonga borishdi. Suhbat davomida quyidagi askiya tug’ildi: Qodirjon aka: -Amin buva, hu anavi oshpazni ko’rdingizmi, qovoq oshga kerak deyapti. Amin buva: -Qodirjon avval meva-chevalardan olsangiz-chi, darrov qovoqsiz bo’lsin demasdan. Qodirjon aka: -Bo’lmasa, yoz mevalaridan siz ham eb-eb oling, qovoqoshsiz ketasiz. Amin buva: -Ho, Ikromiddin, Ikromiddin uka hoy! Qodirjonni gaplarini eshityapsizmi? Ataylab shahardan chiqib qovoqoshsiz ketmaylik deydilar, oshqovoqdan qovoqosh qilib qo’ya qoling. Qodirjon aka: -Ikrmiddin, bu yoqqa qarang, bizga pishirishingiz bitta osh, qovoq ham solasiz-a! Ikromiddin: -Qodirjon aka, sizlardaqa aziz mehmonlarga atab har xil ovqat qilganmiz: bu- sho’rva, osh qovoqda. Amin buva: -mulla Ikrom, Qodirjon akadan tashvish qilmang, bu kishiga osh qovoqdan olinsa bo’ldi. Qodirjon aka: -Amin buva, ajoyib xushfe’l odamsiz-da, indamay olaverasiz: oshga qovoq solinmaydi, deb. Amin buva: -Siz ham indamay tushiraversangiz-a, qovoqdan osh yaxshi, deb. Qodirjon aka: -Siz ham indamay tushiraversangiz-a, oshdan qovoq yaxshi, deb Amin buva: -Siz ham indamay tushiraversangiz-a, qovoq oshmi, osh qovoqmi, deb. Qodirjon aka: -Siz ham indamay tushiraversangiz-a, osh qovoqdan yaxshi bo’ladi, deb. Amin buva: -Siz ham indamay tushiraversangiz-a, qovoqdan osh bo’ladi, deb. Qodirjon aka: -Nafsi buzuqlik qilib, Ikromiddin pishirgan oshni paqqos eb tashlasangiz-a, osh qovoqdan ketadi, deb. Ikromiddin: -Qo’yinglar qovun sayliga kelgansizlar, bunaqa sovuq gapirmanglar, qayoqdan ham tansiq ovqat qilaman dedim, bir oz u yoq-bu yoqdan gaplashib o’tiringlar, boshqa ovqat qilaman: qovoq-siz!

Похожие

O’zbek xalq og’zaki dramasi

O’zbek xalq og’zaki nasri

O’zbek xalq og’zaki badiiy ijodi

Xalq og’zaki ijodi janrlari, ularning tarkibi

Eng qadimgi xalq og’zaki ijodi namunalari, miflar